از دوستان من

تو تنها مانده ای

پنجره را بگشا

می بینی که بال گشوده ام

ببین عاقبت حوض نقاشی را یافتم

گنجشک دلم سبز قبا شده است.

در این ظلمات شب

طوطی همراهی ام نمی کند

نمی پذیرند مرا

از من فقط تو باورم داری

نگاه کن...

 من دارم پرواز می کنم.

دیگر من وتو با باد بیگانه نیستیم.

از رعد و برق نمی ترسیم.

از ظلمات جهان به سوی نور هجرت می کنیم.

از من ، فقط تو مانده‌ای و خودم

بیا با هم پرواز کنیم.

بیا برویم توی باغ آرزوهایمان یکبار دیگر تن بشوییم!

بیا دوست من

همراه من بار دیگر تن به آب زنیم.

تا به رنگ و هیاتی جدید نمایان شویم.

به من چراغی بدهید تاشکل تاریکی را کشف کنم.

گذشته و آینده رادر یابم.

به من اکنون را بدهید تا لحظه را به ابدیت متصل کنم.

پرستوی مهاجر در بهار می آید و باز با شروع گرما به فصل خوشی در آینده سفر می کند .

برای پرستو همیشه بهار است.

فقط گنجشک نحیف قلب من است که مفهوم زمان را در می یابد.

سوز جدایی از بهار و له له بی قراری از دوری نسیم را می فهمد.

دوست من ، نوشتن نفرین است

پس از دوزخ پر لهیب من فرار کن!

می پنداشتم که وبلاگم برایم پناهی است

می بینم که کمر به قتل من بسته است.

می پنداشتم که تو عشق ابدی من هستی

اما همچو آب از دستم سریدی.

زمانی دیگر نمانده است .

از دست رفته‌ایم ما

تا سرازیری گور گامی بیشترنمانده است.

خدانگهدار

آه.

ای رویای شیرین

نامت همچو نسیمی می وزد بر تارهای حنجره

 تا امواجی شود خروشان

به سوی ساحل امنت پرواز کند

و جدایی را التیام بخشد.

اما در محاصره زبان و کام و دندان قرار گرفته است.

بی شک

بدان

هرگاه برای هوا خوری دمی آزاد شود

در مقابل چشم این دژخیمان

 نامت به صورت یک واج کوتاه ظهور می یابد

حتی شده به صورت یخ زده

هم چون نفس آخر یک میت

آشکار خواهد شد

لطفاً در را ببندید

دراین هوا

در طویل?  دنیا

در این نفس خفته و جیغ و فریاد

فقط

منم که می شنوم

کسی از دور آرزو میکند

دیگران برای ظهورش دعا کنند

هر شب خواب می بینم که می خواهد که دعا کنیم

شاید

شاید

 ا ین ج م ع ه بی یا ید

شاید