أمر على جدار دیار لیلى

اقبّل ذا الجدارَ وذا الجدارا

وما حبّ الدِّیارِ شغفنَ قَلْبی

ولکنْ حبُّ من سَکَنَ الدِّیارا[1]

این شعر مولانا همان حس و حال شعر بالا را دارد:

همچو مجنون کاو سگی را می  ‎نواخت

بوسه  ‎اش می  ‎داد و پیشش می  ‎گداخت

بوالفضولی گفت کی مجنون خام

این چه شیداست اینکه می  ‎آری مدام

گفت مجنون تو همه نقشی و تن

اندرا بنگر تو از چشمان من

کاین طلسم بسته مولا است این

پاسبان کوچه لیلا است این